Co-ouderschap (definitie)

Co-ouderschap is geen wettelijke term. In de praktijk wordt hiermee veelal bedoeld dat de zorg voor de kinderen na een scheiding echt bij helfte wordt gedeeld.

In het verleden werd (meestal) moeder na scheiding voogdes over de kinderen. Vader werd toeziend voogd. Moeder als voogdes kon de beslissingen voor de kinderen zelfstandig nemen. De kinderen woonden meestal bij moeder en voor vader werd een omgangsregeling getroffen. Van co-ouderschap, gedeeld ouderschap, kon toen alleen sprake zijn als vast was komen te staan dat de ouders een heel goede relatie hadden.

Nadat op 1 maart 2009 de “Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding” in werking is getreden is dit veranderd. Eigenlijk is er nu na scheiding (bijna) altijd sprake van co-ouderschap: gedeeld ouderschap. Met de term co-ouderschap doelen we nu op de situatie waarin de zorg voor de kinderen echt bij helfte wordt gedeeld. Denk aan een co-ouderschap waarbij de kinderen de ene week bij moeder zijn en de andere week bij vader. Of de helft van de week bij moeder en de andere helft bij vader. Eén en ander wordt vastgelegd in het co-ouderschapsplan. 

Alimentatie

Als de feitelijke zorg voor de kinderen inderdaad bij helfte wordt gedeeld, heeft dat ook consequenties voor de hoogte van de alimentatie. En dan met name de kinderalimentatie. Omdat de kinderen op twee adressen wonen, worden er ook meer kosten gemaakt. Denk dan aan de (inrichting van) slaapkamers, kleiding, speelgoed, enzovoorts.

Verder moet je goed opletten op welk adres de kinderen worden ingeschreven bij de gemeente. Dat heeft namelijk weer veel invloed op de hoogte van eventueel te ontvangen kindertoeslag, kinderbijslag en belastingvoordelen.